မုဆိုးမများ (စ/ဆုံး)

မုဆိုးမများ (စ/ဆုံး) ……………

ဆောင်းရာသီညနေခင်းဖြစ်တာကြောင့် ဇစ်ပင်ချောင်ရွာ အလယ်လမ်းသည် မှိုင်းငွေ့ငွေ့နှင့် အေးစက် ခြောက်သွေ့နေသယောင်ရှိသည်။ ဆောင်းရာသီ ဖြစ်တာကြောင့် နေအဝင်စောပြီး အမှောင်ရိပ်သည် ရွာအလယ်လမ်းတစ်လျှောက် တရိပ်ရိပ်တိုးဝင်လာသည်။ မှောင်စပျိးလာပြီဖြစ်တဲ့ရွာအလယ်လမ်းတစ်လျှောက်သို့ မမမြင့်တစ်ယောက်ငေးကြည့်နေမိသည်။

လူတစ်ယောက်ပြန်အလာကို စောင့်မျှော်နေမိတာဆို ပိုမှန်ပါလိမ့်မယ်။ လူကလည်း ငိုင်တိငိုင်တိုင်။ တစ်နေကုန်ဘာမှမစားနိုင်။ ဘာမှလည်း မသောက်နိုင်။ ရှေ့ဆတ်ဘယ်လို စခန်းသွားရမလဲဆိုတာသာ တွေးနေမိတော့သည်။ ဘယ်လိုလုပ် စားနိုင်အိပ်နိုင်မှာတဲ့တုန်း။ မမမြင့်ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သမီးလေး ခိုးရာလိုက်ပြေးသွားတာ ဒီနေ့ဆို သုံးရက်ရှိပြီ။ ထိုသုံးရက်လုံး မမမြင့်တစ်ယောက် ဘာမှ မလုပ်နိုင် မကိုင်နိုင်။ မှိုင်မှိုင်တွေတွေနဲ့။ အိမ်ရှေ့ကုန်စုံဆိုင်လေးကိုလည်း မဖြစ်မနေမို့သာ ဖွင့်နေရသည်။ လူက စိတ်မပါ။ ဘယ်လိုရှေ့ဆတ်နေကြ ထိုင်ကြမလဲဆိုတာသာ တွေးနေမိသည်။

မတွေးလို့လည်းမရ သမီးလေး ခင်မေ က အပျိုမဟုတ်။ မမမြင့်လိုပဲမုဆိုးမ။ မမမြင့်အမေ ဖွားခင်လိုပဲ မုဆိုးမ။ မမမြင့်တို့ကပဲ မုဆိုးမကံပါလာလို့လားမသိ။ မမမြင့်အမေ ဖွားခင် က မမြင်မြင့်ကိုမွေးပြီး တစ်လအကြာမှာ ယောင်္ကျား(မမမြင့်အဖေ) ပိုးထိပြီးဆုံးသည်။ သမီးလေး အဖေ ကိုဖိုးပိန်လည်း မမမြင့်နဲ့ယူပြီး တစ်နှစ်အကြာ သမီးလေး အခါလည်ကျော်မှာပဲ အူရောင်ငန်းဖျားရောဂါနဲ့ ဆုံးသည်။ သမီးလေးခင်မေလည်း လက်ထပ်ပြီး ခြောက်လအကြာမှာ သူ့ယောင်္ကျား ဆုံးပြီး မုဆိုးမ ဖြစ်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မမမြင့်တို့ကိုက မုဆိုးမကံပါလာတာ ပါလေ။

အခု သမီးလေး ခင်မေ လင်သေတာ တစ်လတောင် မပြည့်သေးဘူး ဟိုဘက်ရွာက သူ့ငယ်ရည်းစား မောင်မောင်ဆိုတဲ့ကောင်လေးနဲ့လိုက်ပြေးသွားသည်။ `မိုက်လိုက်တာ သမီးရယ်´လို့သာ မမမြင့်တစ်ယောက် ညီးတွားနေမိတော့သည်။ အပျိုဆိုရင်တောင် မမမြင့်တစ်ယောက် ဒီလိုစိတ်ပူနေမှာ မဟုတ်။ ခိုးပြေးစရာတောင်လိုမှာ မဟုတ်ဘူး။ တစ်ခါတည်း မင်္ဂလာဆောင်ပေးလိုက်မည်။ သမီးခင်မေနဲ့ ခိုးရာလိုက်ပြေးသွားတဲ့သူငယ်ကို မမမြင့်သိသည်။ လူရည်မွန်ကလေး။ မိဘ မျိုးရိုးလည်းကောင်းသည်။ မသောက်မစားနဲ့ တကယ့်လူတော်ကလေး။ မမမြင့် ဘာမှ ကန့်ကွက်စရာမရှိ။ သဘောမတူစရာမရှိ။

အခုတော့ အဲဒိလိုမဟုတ်။ မမမြင့်ရင်မောရပြီ။ ကောင်လေးမှာ ဘာအပြစ်မှ မရှိ။ ခတ်နေတာက သမီးလေးခင်မေက မုဆိုးမ။ မုဆိုးမ ဖြစ်တာကလည်း ဘာအပြစ်မှ မရှိသေး။ ရှေးကံပါလာလို့ ဝဋ်ကြွေးတွေပါလာလို့ ဖြစ်ရတာပဲ။ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ ပြီးတော့ မမမြင့် ကိုယ်တိုင်က မုဆိုးမ။ မမမြင့် အမေ သမီးလေး အဖွား ဘွားခင်လည်း သက်တော်ရှည် မုဆိုးမ အရင့်မာကြီး။ ဒီတော့ မုဆိုးမ ဖြစ်တာက ဘာအပြစ်ရှိမာမို့လဲ။ သူ့ဘာသာ ရှေးကံပါလာတာ။ မမမြင့်တို့လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်။

ဒါပေမယ့် ပြသာနာရှိနေတာက ဇစ်ပင်ချောင်ရွာ။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် သမီးလေးအတွက် ကံဆိုးတာက ဇစ်ပင်ချောင်ရွာမှာ မုဆိုးမလာဖြစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဇစ်ပင်ချောင်ရွာမှာ ဓလေ့တစ်ခုရှိသည်။ ဘယ်မုဆိုးမမှ နောက်အိမ်ထောင်မပြုရဆိုတဲ့ ဓလေ့ပင်ဖြစ်သည်။ ထိုဓလေ့ကို ဘယ်သူက စခဲ့တယ်ဆိုတာတော့ မမမြင့် မသိပေမယ့် မေမေ ဘွားခင်တို့လက်ထက် မတိုင်ခင် တည်းက ထိုဓလေ့ ရှိနှင့်နေပြီးသားလို့ မေမေပြောပြလို့ မမမြင့် သိရသည်။ အခု သမီးလေး ခင်မေ လက်ထပ်အထိ ဒီဓလေ့က ရှိနေသေးသည်။ မမမြင့်ကိုယ်တိုင်လည်း မုဆိုးမ ဖြစ်ခဲ့ချိန်က စပြီး ဒီနေ့အထိ ကိုယ်ပေါ်ကို ယဉ်ဖိုတောင် မသန်းဘူးတဲ့ မုဆိုးမ စစ်စစ်ကြီးမဟုတ်လား။

ဒီဓလေ့က ရွာမှာ ထုံးတမ်းစဉ်လာကြီး တစ်ခုလိုဖြစ်နေသည်။ ရွာမှာ မမမြင့်တို့လို မုဆိုးမတွေ နှစ်ဒါဇင်လောက်ရှိကြသည်။ ဘယ်သူမှ နောက်အိမ်ထောင်မပြု ကြ။ အဲဒိထဲက သုံးလေး ယောက်လောက်ပဲ နောက်အိမ်ထောင်ပြုကြသည်။ ဒါပေမယ့် ရွာမှာ မနေကြတော့။ တစ်ချို့တစ်ရပ်တစ်ကြေး ပြောင်းသွားကြသလို။ ရွာပြင်မှာ ထွက်နေသူတစ်ချို့လည်း ရှိကြသည်။ ရွာရဲ့ပြစ်တင်ကဲ့ရဲ့တာကို ဘယ်သူမှမခံနိုင်ကြ။ ဒါကြောင့်လည်း မုဆိုးမတစ်ယောက် နောက်အိမ်ထောင်ပြု ပြီဆိုတာနဲ့ ရွာကနေ ထွက်သွားကြခြင်းဖြစ်သည်။

အခုလည်း သမီးလေးခင်မေ အကြောင်းပြောနေကြသံကို မမမြင့် ပြန်ကြားရသည်။ အရက်ဆိုင်။ လက်ဖတ်ရည်ဆိုင်။ ထမင်းဝိုင်း စသဖြင့် လူစုံပြီဆိုတာနဲ့ သမီးလေးခင်မေအကြောင်း ပါလာတတ်သည်။ `ရွာနာတယ်၊ သမိုင်းဖျက်တဲ့ဟာမ၊ ဇစ်ပင်ချောင်ကို အရှက်ခွဲတဲ့ကောင်မ ဒီကောင်မကြောင့် ဇစ်ပင်ချောင်သမိုင်းတော့ ပျက်ပါပြီ ဒီခွေးမကို ရွာထဲအဝင်မခံနဲ့´ စသဖြင့်ပြောနေသံကို မမမြင့် အကုန်ပြန်ကြားရသည်။

ဒါပေမယ့် မမမြင့် ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ကိုယ့်သမီးလေးပဲ။ ရှိတာမှ ဒီသမီးတစ်ယောက်တည်း ရှိတာ။ လာမယ့်ဘေးပြေးတွေ့ဆိုသလို ဖြစ်လာသမျှ ရင်ဆိုင်ရတော့မှာပေါ့။ သမီးလေးကို ရွာရဲ့ ပြစ်တင် ကဲ့ရဲ့မှုကနေ ကာကွယ်ပေးရတော့မှာပေါ့။ မေမေ ဘွားခင် သီလရှင်အပြီးဝတ်ပြီး စစ်ကိုင်းချောင်မှာ သတင်းသုံးနေလို့သာ တော်ရော့မည်။ မဟုတ်ရင် မမမြင့်နဲ့ သမီးလေး ခင်မေကို ဘယ်လောက်တောင် ဆူလိုက် ကြိမ်းလိုက်မယ် မသိဘူးလို့ မမမြင့်တွေးရင် သက်ပျင်းချမိသည်။ အိမ်ရှေ့ခြံတံခါးအဝ အမှောင်ထဲမှာ လူရိပ်မြင်လို့မမမြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

"သမီးပါ မေမေ'' ဟင် သမီးလေး ပြန်လာပြီ။ မမမြင့် ကပျာကယာပြေးသွားပြီး ခြံတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ မမမြင့် ဝမ်းသာလိုက်တဲ့ဖြစ်ခြင်း။ "သမီးကို ခွင့်လွှတ်ပါမေမေ'' ဟု သမီးလေးက မမမြင့်ကိုဖတ်ပြီး ငိုသည်။ မမမြင့်လည်း ဝမ်းသာတဲ့စိတ်ရော သမီးလေးကို သနားတဲ့စိတ်ရောပေါင်းပြီး မျက်ရည်တွေ အလိုလိုဆီးကျလာပြီး သမီးလေးကို ထွေးပွေ့ဖတ်ထားလိုက်မိသည်။ သမီးလေးနောက်မှာ မောင်မောင်က တောင်းပန်တိုးလျိုးတဲ့အကြည့်နဲ့ မမမြင့်ကို ကြည့်နေသည်။ မမမြင့်လည်း မောင့်မောင့်ကို နားလည်တဲ့စိတ် ခွင့်လွှတ်တဲ့စတ်နဲ့ပြုံ းပြလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကို အိမ်ထဲခေါ်ခဲ့လိုက်သည်။

ဖြစ်ပြီးမှတော့ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ရင်ဆိုင်ရုံပဲ ရှိတော့တာပေါ့ဟု မမမြင့် အားတင်းထားလိုက်သည်။ သမီးလေးကတော့ ဘာမှမသိရှာ။ မိခင်ရင်ခွင်ထဲ ပြန်ရောက်လို့ လုံခြုံစိတ်ချသွားတဲ့စိတ်နဲ့ ပျော်နေရှာသည်။ သမီးတို့လင်မယား ရေမိုးချိုး ထမင်းကြွေးပြီး အခန်းထဲ ဝင်နားခိုင်းလိုက်ပြီး မမမြင့် အိမ်ရှေ့ခန်း ဘုရားစင်ရှေ့မှာ အိပ်ယာခင်းဖို့ပြင်သည်။ ဟုတ်တယ်လေ။ သူတို့လည်း ညားကာစ လင်မယားဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်ရှာ ကြမှာပေါ့။ မမမြင့်လည်းငယ်ရာကကြီးလာတာပဲ မဟုတ်လား။ မမမြင့်အိပ်ယာခင်းဖို့လုပ်တုန်း သမီးလေး အခန်းထဲကထွက်လာပြီး "ဟာ မေမေ ဘာလို့အပြင်မှာ အိပ်မှာလည်း အခန်းထဲလာအိပ်'' ဟုပြောပြီး မမမြင့် အိပ်ယာခင်းတွေကို လာပြန်ယူသည်။ မောင်မောင်ကလည်း "မေမေ အထဲမှာအိပ်ပါ ကျနော်အပြင်မှာ ထွက်အိပ်မယ်'' ဟုလှမ်းပြောသည်။ "မဟုတ်တာကွယ် သားတို့ သမီးတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေကြပါကွယ်'' လိုပြောပေမယ့် ဘယ်လိုမှလက်မခံကြ။ နောက်တော့ သမီးလေးက အဝတ်ဗီရီုထဲက ခန်းစီးထုတ်ပြီး အခန်းကို အလယ်ကနေ ကာလိုက်တော့မှ ပြေလည်သွားတော့သည်။ မမမြင့်လည်း သမီးလေးပြန်ရောက်လာလို့ စိတ်ချသွားတာက တစ်ကြောင်း အရင်ရက်က စိတ်ပန်းလူပန်း ဖြစ်ထားတာကြောင့် စောစောအိပ် ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

"သမီးတို့အိပ်ရင် ဖယောင်းတိုင်မီးတွေ မှုတ်လိုက်ကြနော်'' ဟုလှမ်းပြောပြီးအိပ်ယာထဲဝင်ခဲ့လိုက်တော့သည်။ ************************ "မောင် တော်ပြီကွာ ခင်မေ နာလာပြီ'' "ယောင်္ကျားပြီးတော့မယ် ခဏလေးပါ မိန်းမရယ်'' အသံတွေကြားတော့ မမမြင့်တစ်ယောက် အ်ိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ နိုးလာသည်။ ဟိုဘက်ခန်းမှာ သမီးလေးတို့လင်မယား စကားပြောသံ တစ်ချို့ကြားရသည်။ "မောင် လီးက အကြီးကြီးကို ခင်မေနာတာပေါ့၊ စဖုတ်လည်း ကွဲကုန်ပြီလား မသိဘူး၊ စပ်နေပြီး မောင်ရဲ့'' "ယောင်္ကျားဖြည်းဖြည်းပဲလိုးပါ့မယ် ခဏလေးပဲ သည်းခံပါကွာ''

ဟင် သမီးလေးတို့ လင်မယား လိုးနေကြပါလား။ မမမြင့် အိပ်ချင်ပြေသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ပူရှိန်းရှိန်း ဖြစ်လာသည်။ သမီးလေးက နာနေပြီ စဖုတ်ကွဲပြီလား မသိဘူးတဲ့ အိုး မောင်မောင် လီးက ဘယ်လောက်တောင် ကြီးနေလို့လဲ။ သမီးလေ ခံနိုင်ပါ့မလား။ သမီးက မမမြင့်လိုမဟုတ်ဘူး။ သူ့အဖေ တူတာ။ သေးသေးညှပ်ညှပ်ကလေး။ သမီးလေး စဖုတ်ကိုလည်း မမမြင့် မြင်ဖူးသည်။ သေးသေးပိပိကလေး။ လီးကြီးရင် သမီးလေးခံနိုင်မှာ မဟုတ်။ အိုး မမမြင့် စိတ်ပူသွားသည်။ သမီးလေး ဘယ်လောက်တောင် နာနေလိုက်မလဲ။ ကွဲပြဲကုန်မှဖြင့်ကွယ်။

မမမြင့် သမီးလေးကို စိတ်ပူတဲ့စိတ်နဲ့ ခန်းစီးနား တိုးကပ်ပြီး အသာနားစွင့်နေမိသည်။ ခန်းစီးဟိုဘက်မှာ သမီးတို့လင်မယား လိုးညှောင့်နေကြပြီးမမမြင့်က ခန်းစီး ဒီဘက်ကနေ တိုးကပ်နားထောင်နေမိခြင်း ဖြစ်သည်။ ခန်းစီအောက်ကနေ လက်လျိုပြီး လှမ်းကိုင်ရင်တောင် သမီးလေးတို့ကိုထိနေပြီ။ အဲ့ဒိလောက်နီးနီးကပ်ကပ်လေးဆိုတော့ အသံတွေက အတိုင်းသားကြာနေရသည်။

ူမောင်မောင်လီးကြီး သမီးလေး စုဖတ်ထဲဝင်သံ နို့တွေကို ဆွဲစုပ်သံကအစ အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။ မောင်မောင်ရဲ့ ရမ္မာတ်ထန်တဲ့ အသက်ရှူ သံခပ်ပျင်းပျင်းနဲ့ လိုးညှောင့်ငြီးငြူ သံကိုကြားတော့ မမမြင့်လည်း နှလုံးခုန်သံတွေ မြန်လာသည်။ မမမြင့် အလိုးမခံရတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ။မမှတ်မိတော့။ မမမြင့်ယောင်္ကျား ကိုဖိုးပိန် ဆုံးပြီး ကတည်းကပင်ဖြစ်သည်။ ကိုဖိုးပိန် ရှိစဉ်အခါတုန်းကတော့ မမမြင့်တို့ ညတိုင်း မီးကုန်ယမ်းကုန်လိုးကြသည်။ ကိုဖိုးပိန်က လူက ပိန်ပိန်လီးကတော်တော်ဆိုသလို။ အလိုးက သန်သန် လီးကကြီးကြီးဆိုတာမျိုး။ မမမြင့်ကလည်း အရွယ်ကောင်း ဆိုတော့။ ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ လိုးလိုက်သမှ တစ်ညမှ ပြတ်တယ်လို့ကို မရှိဘူး။ သမီးလေးလိုနာတာတွေ ကျင်တာတွေလည်းမရှိ။ ကိုဖိုးပိန် လီးကြီးနဲ့ လိုးညှောင့်သမျှ မမမြင့် စဖုတ်ကြီးနဲ့ ကော့ပတ်ပြီးတော့ကို ခံတော့တာပဲ။

ကိုဖိုးပိန် မလိုးနိုင်ရင်တောင် မမမြင့်ကိုယ်တိုင် ကိုဖိုးပိန် လီးကိုစုတ်ပြီး။ လီးတောင်အောင်ဆွပြီး မမမြင့်ကိုယ်တောင် ကိုဖိုးပိန် အပေါ်ကနေ တတ်စောင့်ပြီး လိုးတာပဲ။ အဲဒိလိုများဆိုရင်လေ ကိုဖိုးပိန်က မမမမြင့် ဖင်ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရလှမ်းဆုပ်ကိုင် နို့တွေကို ကုန်းထစို့ပေးနဲ့ မမမြင့်လည်း ကိုဖိုးပိန်အပေါ်ကနေ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးစောင့်လိုက်နဲ့သိပ်ကိုအရသာရှိတာ။ ကိုဖိုးပိန် လီးကြီးအပေါ် ပစ်စောင့်လိုးချလိုက်တိုင်း မမမြင့် ဖင်စအိုဝလေးကလည်း ဆူပြီး ပြဲပြဲထွက်လာတယ်။ ဖင်ထဲမှာ ဟာကနဲအေးကနဲ။

ကိုဖိုးပိန်က မမမြင့်အကြောင်းသိနေတော့ သူ့ရဲ့လက်ညိုး လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးပြီး မမမြင့်ဖင်စအိုထဲကို လှမ်းနှိုက်တယ်။ ကိုဖိုးပိန်လီးကြီးနဲ့ လိုးထားတဲ့ဖင်က လက်နှစ်ချောင်းလောက်ကတော့ အသာကလေး လျောကနဲလျောကနဲ ဝင်ထွက်လို့။ ကိုဖိုးပိန် အကျင့်လုပ်ထားလို့လားမသိ။ မမမြင့် စဖုတ်တစ်ခုထဲ အလိုးခံရုံနဲ့ အားမရတတ်။ စဖုတ် ထဲလီးဝင်ရင်း ဖင်ဝကပါ အလိုးခံချင်လာတတ်သည်။ စဖုတ်ရော ဖင်ရော ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးမှ မမမြင့် စိတ်ကျေနပ်မှုရတတ်သည်။ တွေးရင်း တွေးရင် မမမြင့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်မြှောက်ပြီးစဖုတ်ကြီးကို ဖြဲကားထားမိသည်။ စဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး စောင်ရည်တွေနဲ့စိုရွှဲလို့။ မမမြင့် လက်နဲ့စမ်းပြီး စောင်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံးကို ပွတ်သပ်နေမိတော့သည်။ ခန်းစီး ဟိုဘက်မှာ မောင်မောင်က သမီးလေးကို လိုးညှောင့်နေတုန်း။

မမမြင့်လည်း လက်သန်း လက်တစ်ဆစ်လောက်ရှိတဲ့ စောင်စိကြီးကို ပွတ်ချေပြီး `ကိုဖိုးပိန်ရေ ရှင့်လီးကြီးနဲ့ မြင့်ကို လာလိုးပါတော့´၊ `သေရွာက ပြန်လာပြီး မြင့်ကို လာလိုးလှည့်ပါ ကိုဖိုးပ်ိန်ရဲ့´ဟု စိတ်ထဲကပြောပြီး စောင်ရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထွက်လာကာ မောဟိုက် နုံးချည့်သွားတော့သည်။ ဟိုဘက်မှာလည်း သမီးလေးရဲ့နာနာကျင်ကျင် အော်ငြီးသံ ကြားနေရတုန်း။ "တော်ပြီ မောင်ရာ မောင့်လီးကြီးထုတ်လိုက်တော့ ခင်မေ မခံနိုင်တော့ဘူး၊ ကိုယ်ဘာသာလက်နဲ့ လုပ်တော့ ခင်မေ အိပ်လည်းအိပ်ချင်လာပြီ '' "အေးပါ မိန်းမရာ မင်းစိတ်မပါရင်လည်း ယောင်္ကျားတော်ပါပြီ'' ခဏနေတော့ အသံတွေတိတ်ဆိတ်သွားသည်။ သမီးလေးရဲ့ ဟောက်သံ သဲ့သဲ့ စကြားရသည်။သမီးလေး မခံနိုင်တော့လို့ မောင်မောင် ဆတ်မလိုးဘဲ ရပ်လိုက်တာဖြစ်မည်။ ပြီးတော့ သမီးလေး ချက်ချင်းအိပ်ပျော်သွားတာလည်းဖြစ်မည်။ သနားစရာ သမီးလေးရယ်။ ဘယ်လောက်တောင် ပင်ပန်းထားတယ် မသိဘူး။

မမမြင့်ကတော့ အိပ်လို့မပျော်တော့။ စဖုတ်ထဲက စီးကျလာတဲ့ စောင်ရည်တွေကို မသုတ်ဘဲ ဒီအတိုင်းထားလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး စောင်ရည်တွေ ရွဲနစ်လို့။ ဖင်ဝအထိရောက်အောင် စောင်ရည်တွေစီးကျနေသည်။ မမမြင့်အလိုးမခံရတာ သမီးလေး တစ်သက်ပဲလေ။ ကိုယ်ပေါ်ကို ယဉ်ဖိုတောင်သန်းဖူးခဲ့တာမဟုတ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထိန်းသိန်းလာခဲ့တာ သမီးလေးတစ်သက် နှစ် နှစ်ဆယ်ကျော်ပြီကောလေ။ ဒီညတော့ ဘယ်လိုဖြစ်တယ်မသိ။ မမမြင့် အလိုးခံချင်နေသည်။ မမမြင့်ရဲ့နှစ် နှစ်ဆယ်ကျော် ကိန်းအောင်းနေတဲ့စိတ်ကို သမီးလေးတို့ လင်မယားက ဆွပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။ မမမြင့် အခုမှ အရွယ်ကောင်းတုန်းရှိသေးတာ။ အသက်မှ ၄၀ စွန်းရုံလေး။ လိုးလို့ညှောင့်လို့ခံလို့ ကောင်းတုန်းအရွယ်။ စဖုတ်ကလည်း ကြီးလိုက်သမှ လက်မောင်းလုံးလောက်ရှိတဲ့ လီးကြီးကြီးနဲ့ အလိုခံလိုက်ချင်သေးသည်။ တစ်ခါတစ်လေ လက်ကောက်ဝတ်လောက်ရှိတဲ့ ကိုဖိုးပိန် လီးကြီးကိုတောင် အားမရချင်။

မမမြင့် စဖုတ်ကြီးထဲမှာရော ဖင်ထဲမှာပါ တစ်စိမ့်စိမ့်နဲ့ အလိုးခံချင်လာသည်။ လီးကြီးကြီးနဲ့ အလိုးခံလိုက်ချင်သည်။ ဒါမှ စိတ်ပြေမှာ။ မဟုတ်ရင် မမမြင့် တစ်ယောက်အိပ်ပျော်မှာ မဟုတ်။ စားလို့လည်းဝင်မှာ မဟုတ်။ အလိုးခံချင်စိတ်တစ်ခုသာ ရှိတော့သည်။ မမမြင့် ထဘီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်။ ရေအိုးလောက်ရှိတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက အမှောင်ထဲမှာ ကြွတတ်လာကြသည်။ ဖင်နှစ်လုံးကြားမှာ စဖုတ်ကြီးက စောင်ရည်တွေ ရွှဲနစ်ပြီးပြဲလန်နေသည်။ အကျီ င်္ကိုချွတ်လိုက်သည်။ နို့ကြီးတွေ တုန်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဒူးနှစ်လုံးကိုထောင်ဖြဲကာ စဖုတ်ကြီးထဲကို လက်သုံးချောင်းထိုးထည့်သွင်းပြီး ဘယ်သူများ မြင့်ကိုလာလိုးပါ့မလဲလို့ စဉ်းစားနေမိသည်။

ကိုဖိုးပိန်လို မောင်မောင်လို လီးကြီးကြီးနဲ့အလိုသန်မယ့် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်လောက်များ မြင့်ကိုလာလိုးရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ ရှင်ရယ်။ တွေးလို့သာတွေးရသည်။ ရွာထဲမှာလည်း ယောင်္ကျားဆိုလို့ အရက်သမား ဘိန်းသမား ရှူ နာရှိုက်ကုန်းတွေသာများသည်။ကိုဖိုးပိန်လို မောင်မောင်လို ယောင်္ကျားတွေ မရှိကြ။ မမမြင့် မောင်မောင်ကို သတိရလိုက်သည်။ စောနက မောင်မောင် မပြီးလိုက်ဘူးတဲ့။ ပြီးတော့ သမီးလေးပြောတာ မောင်မောင်လီးကအကြီးကြီးတဲ့။ ဟိုဘက်မှာ မောင်မောင်ရှိသည်။ ခန်းစီးစအောက်ကို ခြေထိုလျို လှန်းလိုက်ရုံနဲ့ မောင်မောင်တစ်ယောက် ဒူးနှစ်ဖောက်ထောင်ပြီး ဖြဲကားထားတဲ့ မမမြင့် စဖုတ်အပေါ်လှမ်းခွလို့ရသည်။

အခုလိုတွေးမိတော့ မမမြင့်နှလုံးခုန်သံတွေ မြန်လာသည်။ လက်တစ်ဖက်က နို့ကို ညှစ်ကိုင်ပြီး စဖုတ်ကြီးကို ဖြဲနိုင်သလောက်ဖြဲကားလိုက်ကာ ဖင်ကိုမြှောက်ကြွပြီး စဖုတ်ထဲကို လက်သုံးချောင်းနဲ့ အားရပါးရ လိုးနေမိတော့တယ်။ စောင်ရည်တွေ ရွှဲနေတာကြောင့် လက်နဲ့ စောင်ဖုတ်လိုးသံ တစ်စိစိက ညအမှောင်ထဲမှာ တိုးတိုးညှင်းညှင်း ထွက်ပေါ်လာတယ်။

" အိုး…'' ဒီအသံတွေ မောင်မောင်များကြားသွားပြီလား တွေးမိလိုက်ပြန်တာ့ စောင်ဖုတ်အတွင်းသား အခေါင်းထဲအထိ ယားတတ်လာသည်။ မမမြင့်လည်း ဖင်ကို မြှေုာက်ကြွကာ ဖင်စအိုဝကို ရှုံ့ညှစ်ပြီး လက်နဲ့ ခပ်မြန်မြန်လေးလိုးညှောင့်နေမိပါတော့တယ်။ ခဏနေတော့ ခန်းစီးမပြီး မမမြင့်ဘက်ကို လူရိပ်ဝင်လာသံ ကြားရတယ်။ သမီးလေးတော့ မဖြစ်နိုင်။ သမီးက အခုထိ ဟောက်ကောင်းတုန်း အိပ်မောကျနေတုန်း။ မောင်မောင်ပဲဖြစ်ရမည်။ အိမ်မှာ ဒီသုံးယောက်ပဲရှိတာ မဟုတ်လား။

အမှောင်ထဲမှာ မမမြင့် ငြိမ်ငြိမ်ကလေးနေမိသည်။ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောင်ပြီး စဖုတ်ကြီးကို ဖြဲထားတုန်း။ ခန်းစီး မပြီး မမမြင့်ဘက်ဝင်လာတဲ့ မောင်မောင်ကို အမှောင်ထဲမှာ တစ်ကိုယ်လုံး ကိုယ်တုန်းလုံးနဲ့ စဖုတ်ဖြဲကားထားပြီး အဆင်သင့်စောင့်နေမိလျှက်သား။ စောနက ကိုယ့်ဘာသာလက်နဲ့ လိုးညှောင့်ရင်း တစ်ချီပြီးထားပေမယ့် မမမြင့် အာသာမပြေသေး။ လီးကြီးကြီးနဲ့ လိုးညှောင့်တာခံချင်သေးသည်။ အမှောင်ထဲမှာပင် မမမြင့်တစ်ယောက် မျက်လုံးကို မှိတ်ထားကာ မောင်မောင် တတ်အလိုးကို မျှော်လင့်နေမိတော့သည်။ မောင်မောင်က မမမြင့် ဗိုက်ပေါ်ကို လက်နဲ့လာစမ်းမိသည်။ ပြီးတော့ မမမြင့်နို့ကြီးတွေကို ပါးစပ်နဲ့ကုန်းစို့ပြီး လက်တစ်ဖက်က မမမြင့်စောင်ဖုတ်ကို ပွတ်ဆွပေးလာသည်။

တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်အစားမပါ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဒူးနှစ်ချောင်း ထောင်ထားပြီး စဖုတ်ကြီးပါ အဆင်သင့်ဖြဲကားထားပေတဲ့ မမမြင့်ကို မောင်မောင်တစ်ယောက် ဘယ်လိုထင်သွားမလဲဟင်။ အိုး ထင်ချင်ရာ ထင်ပါစေတော့ရှင်တို့ရယ်။ မောင်မောင်ရေ မေမေမြင့်ကို လိုးညှောင့်လိုက်ပါတော့။ မင်းရဲ့လီးကြီးနဲ့စိတ်တိုင်းကျ လိုးညှောင့်လိုက်ပါတော့လား။ မောင်မောင်က မမမြင့်နို့တွေကို စို့ပြီး အောက်ကို လျောဆင်သွားသည်။ မမမြင့်နို့မှာမောင်မောင်ပါးစပ်က သားရည်တွေကပ်ကျန် နေခဲ့တာကြောင့် လက်နဲ့သက်ယူပြီး ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ မောင်မောင်သားရည်တွေကို လျှာနဲ့ ရက်နေမိတော့တယ်။ အို ထန်လိုက်တဲ့ အမြင့်။ လီးငတ်နေတဲ့အမြင့်။ အမြင့်ကို ခွင်လွှတ်ကြပါ ရှင်တို့ရယ်။

မောင်မောင်က မလိုးသေးဘဲ။ စောင်ရည်တွေနဲ့ ချွဲပြစ်နေတဲ့ မမမြင့်စောင်ဖုတ်တစ်ခုလုံးကို သူ့လျှာကြီးတွေနဲ့ သိမ်းကျုံးရက်နေသည်။ မမမြင့် စောင်ရည်တွေ မောင်မောင်ပါးစပ်ထဲ ဝင်ကုန်ပြီလားမသိ။ မမမြင့် စောင်စုတ်အခေါင်းထိပ်ကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုပ်လိုက်တော့ အိုးး ဘာပြောကောင်းမလဲ ရေအိုးလောက်ရှိတဲ့ မမမြင့် ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ကော့ကြွပြီး မောင်မောင်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတော့တယ်။

ကော့တတ်လာတဲ့ ဖင်စအိုဝထဲကို မောင်မောင်က သူ့လက်ညိုးထည့်ပြီး လိုပေးတယ်။ စဖုတ်အယက်ခံရင်း ဖင်ထဲလည်း လက်နဲ့ ထိုးသွင်းအလိုးခံရင်း မမမြင့်တစ်ယောက် တဟင်းဟင်း ငြီးကာ စောင်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေ မောင်မောင် ပါးစပ်ထဲပန်းထုတ်ပြီး တစ်ချီပြီးသွားပါတော့တယ်။ ဒီလောက်တောင် မမမြင့်အကြိုက်ကိုသိတာ။ ကိုဖိုးပိန်ရေ တော်များ မောင်မောင်ကိုယ်ထဲဝင်ပူးပြီး မြင့်ကို လာလိုးပေးနေရော့သလားဟင်။ မောင်မောင်က သူ့လီးကြီးကို မမမြင့်စောင်ဖုတ်ထဲ အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ လီးတစ်ချောင်းလုံးဆုံးတဲ့အထိ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ကြီးလိုက်တဲ့လီးကြီးဆိုတာလေ။ မမမြင့် စောင်ဖုတ်တစ်ခုလုံး လိုးခွဲလိုက်သလားတောင် ထင်ရတယ်။ မောင်မောင်လီးတစ်ချောင်းလုံး မမမြင့်စဖုတ်ထဲက စောင်ရည်တွေနဲ့ ပေလူးသွားတယ်။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လေး လိုးညှောင့်ရင်း မမမြင့်နားကပ်ကာ "မေမေမြင့်နာ သေးလားဟင်'' လို့မေးရှာတယ်။ မမမြင့်လည်း "မနာဘူးမောင် မေမေမြင့် ခံနိုင်တယ်.. မေမေမြင့် လီးကြီးကြီးနဲ အလိုးခံချင်တာ မောင် စိတ်ကြိုက်လိုးနော်'' ဟု အသံအုပ်အုပ် ညုညု ကလေးနဲ့ ပြန်ပြောမိတယ်။ တဖြည်းဖြည်း မောင်မောင်လိုးချက်တွေမြန်လာသည်။ မမမြင့်လည်း ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပတ်ပေးကာ မောင်မောင်ခါးကို ဖတ်ရင်း အလိုက်သင့် အလိုးခံနေမိတော့တယ်။

မောင်မောင်က သူ့လီးကြီးကို စဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ မောင်မောင်လီးတစ်ခုလုံး မမမြင့်စောင်ရည်အချွဲတွေပေကျံလို့။ ပြီးတော့ မမမြင့် ဖင်စအိုဝကို တစ်ချက်ငုံ့နမ်းပြီး သူ့လီးကြီးကို မမမြင့်ဖင်စအိုထဲ တဖြည်းဖြည်းထိုးသွင်းလာတယ်။ ဖင်ဝမှာ စောင်ရည်တွေနဲ့ပေပွနေတာကြောင့် ချောဆီလို ဖြစ်နေပြီး မောင်မောင်လီးကြီးဖင်ထဲကို လျောကနဲဝင်သွားသည်။ မမမြင့်ဖြင့် ကောင်းလိုက်တာလေ ပြောမနေနဲ့တော့။ အခုပဲ စဖုတ်အလိုးခံရင်း စောင်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ဖင်ဝမှာ စီးကျနေတာကြောင့် ဖင်အလိုးခံချင်စိတ် တစ်ဖွားဖွားပေါ်နေတာလေ။ အခုမောင်မောင်က သူ့လီးကြီးနဲ့ ဖင်ကိုလိုးပေးတော့ မမမြင့် ကျေနပ်သွားပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကိုင်မြှောက်ပြီး ဖင်ကိုပြဲသထက်ပြဲအောင် ဖြဲကားပေး နေမိတယ်။

မောင်မောင်က ဖင်ကိုဖြည့်ဖြည်းမှန်မှန်လေး လိုးရင်း စောင်ဖုတ်ကိုပါလက်နဲ့နှိုက်လိုက်တယ်။ ဖင်စအိုကိုလိုးရင်း လက်ငါးချောင်းလုံးပူးပြီး မမမြင့်စောက်ဖုတ်ကိုပါ ပြိုင်တူ လိုးပေးနေတော့တယ်။ မမမမြင့် ဖင်ထဲဝင်နေတဲ့မောင်မောင်လီးကြီးက လိုးညှောင့်ချက်တွေမြန်လာသည်။ စဖုတ်ထဲကိုလည်း လက်ငါး ချောင်းပူးပြီး ခပ်မြန်မြန်လေး ပြိုင်တူလိုးပေးနေသည်။ မမမြင့်လည်း ဖင်နဲ့စောင်ဖုတ်ကို တစ်ပြိုင်တည်းလိုးတာခံရင်း စောင်စိကို လက်နဲ့ပွတ်ကာ "မောင်ရေ …မောင်ရေ ……မောင်ရေ'' လို့ညီးတွားပြီး စောင်ခေါင်းထဲက အီစိမ့်သွားကာ စိတ်ကျေနပ်အားရ သွားလေတော့သည်။

မောင်‌ေမာင်လည်း "ချစ်တယ် မေမေမြင့်ရယ်'' ဟုပြောပြီး မမမြင့် နှုတ်ခမ်းကို ငုံ့မိုး စုပ်နမ်းကာ မမမြင့် ဖင်ခေါင်းထဲကို လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ မမမြင့်လည်း ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ မောင်မောင် နဖူးလေးကို အသာလေး မော့နမ်းကာ သမီးခေါ်သလိုပင် "ချစ်တယ် မောင်ရယ်'' ဟု တိုးဖွဖွကလေးပြောလိုက်မိသည်။

...................... Crd ပြီးပါပြီ

Search This Blog

gaunggyi

မုဆိုးမများ (စ/ဆုံး)

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ပါကင်ပဲရှိသေးတဲ့ခယ်မလေး(အောစာအုပ်)

မန်နေဂျာမမ(ရုပ်ပြစာအုပ်)